سلام حاجی....

شنیدم حاج خانم برای چندمین بار دلش هوس طواف کعبه کرد
شما هم از خدا خواسته لبیک گفتی...
مکه خوش گذشت ؟ ...
خدایت خوب بود...؟ دینت کامل شد ؟
سنگ هایت را به شیطان زدی؟!
حاجی سوغاتی هایت بوی ندامت می دهند؟!
حاجی، لباست از جنس اعلاست؟
حاجی عجب دمپایی سفیدی؟!
سفر چطور بود حاجی..؟؟ خوش گذشت....؟؟
شنیدم حاج خانم بسیار ولخرجی کرده و چند النگو و سینه ریز گران خریده....
حاجی جان خبر داری آقا محمود؟؟
همین همسایه چند خانه بالاتر....
کلیه اش را فروخته تا برای دخترش جهاز بخرد...؟؟؟
دخترش 3 سال است مراسمش هرماه عقب افتاده....
طفلکی ها هفته قبل بعد از 3 سال مراسم ساده ای گرفتند و ازدواج کردند.
آنها را بی خیال حاجی جان...
اصل حالت چطور است...؟؟
شنیدم دیشب شام مفصلی به مهمان ها داده ای.....
چند کودک گرسنه دم در هی اذیت میکردند !!!!!
و غدا میخواستند...آنها را دیدی حاجی...؟؟
حاجی، با این همه ریا، باز هم مکه خوش گذشت ت ت ت ؟!
سرت را درد نیاورم حاجی جان...

زیارت قبول....

آرامــــــــــــش وجــود مـن ...

بــودنــم در آغــوش مــردانــه ات است .. !!

بگـذار حـســودان ...

هــرچـه مي خــواهـنـد بگــويـنـد.. !!

جــز تـــــــو و عـشــق تـــــــو ...

تـمـوم دنـيــــــــــــا ..

پَــــــرررر

گیرم که باخته ام !!!
اما کسی جرات ندارد به من دست بزند یا از صفحه بازی بیرونم بیندازد .
شوخی که نیست , من شاه شطرنجم !!!
تخریب می کنم آنچه را که نمی توانم باب میلم بسازم .
آرزو طلب نمیکنم، آرزو میسازم .
لزومی ندارد من همانی باشم که تو فکر میکنی ،
من همانی ام که حتی فکرش را هم نمی توانی بکنی .
زانو نمی زنم، حتی اگر سقف آسمان ، کوتاهتر از قد من باشد !
زانو نمی زنم، حتی اگر تمام مردم دنیا روی زانوهایشان راه بروند !
” مـــن زانــــو نمــی زنــــم. . . “

کوچکتر که بودم فک میکردم تنهایی یعنی وقت هایی که هیچکی خونه نیست ! 

   اما در اصل ... 

  تنهایی یعنی...  این همه آغوش برات بازه اما تو همونو میخوای که  که کنارت نیست ...   

  تنهایی یعنی...  ببینی گوشیت از خودت ساکت تره ...    

تنهایی یعنی....  خیلی وقته دستام با لیوان چایی گرم میشه .... 

  تنهایی یعنی...  کلی جمله ی قشنگ تو گوشیت داری ولی کسیو نداری که واسش بفرستی .... 

  تنهایی یعنی....  کسی نباشه وقتی میری بیرون  از بودن با اون لذت بری .... 

تنهایی یعنی...  تو خیابون وقتی دو نفر کنار هم خوشحال ببینی با یه لبخند تلخ نگاه کنی و بگی چی میشد تو هم الان کنارم بودی ...

ســـــــــــــــــــــــلام ب همگــــــــــــــــی

خوبین دوس جووونیاااام؟مرسی از همه نظرای خصوصیتووووووووون  همتون گفته بودید چرا بهتون سر نمیزنم،نبودم چند وقتیو شرمنده ی همتووونم،ولی ازین ب بعد هستممم شما هم بیاین پیشم،همتونوووووو دووووس دارم 

صبر كن چشم من از ديدن تو سير شود، بعد برو
يا كه دل پاي غمت بسته به زنجير شود، بعد برو
شعله عشق تو افتاده به ناگاه، به كاشانه دل
صبر كن اين شعله زمين گير شود، بعد برو
خواب ديدم كه بهار است و تو زيبا، چمن آراي مني
صبر كن خوابِ منِ غمزده تعبير شود، بعد برو
رفتي و آينه دل همه زنگار كدورت بگرفت
بگذار آينه فرسوده و دلگير شود، بعد برو

یكی را دوست دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند
نگاهش ميكنم شايد
بخواند از نگاه من
كه او را دوست مي دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند
به برگ گل نوشتم من
تو را دوست مي دارم
ولی افسوس او گل را
به زلف كودكی آويخت تا او را بخنداند
به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به كوی او
سلام من رسان و گو
تو را من دوست مي دارم
ولی افسوس چون مهتاب به روی بسترش لغزيد
يكی ابر سيه آمد كه روی ماه تابان را بپوشانيد
صبا را ديدم و گفتم صبا دستت به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست مي دارم
ولی افسوس و صد افسوس
زابر تيره برقی جست
كه قاصد را ميان ره بسوزانيد
كنون وامانده از هر جا
دگر با خود كنم نجوا
يكی را دوست مي دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند .

کسی دیگر نمی کوبد در این خانه ی متروک ویران را

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهایه تنهایم

و من چون شمع میسوزم و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

و من گریان و نالانم  و من تنهای تنهایم

درون کلبه ی خاموش خویش اما

کسی حال من غمگین نمی پرسد

و من دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم

درون سینه ی پر جوش خویش اما

کسی حال من تنها نم پرسد

و من چون تک درخت زرد پائیزم

که هر دم با نسیمی می شود برگی جدا از او

و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

باز باران بی ترانه ...

باز باران با تمام بی کسی های شبانه

می خورد بر مرد تنها می چکد بر فرش خانه

باز می آید صدای چک چک غم

باز ماتم ...

من به پشت شیشه تنهایی افتاده

نمیدانم ، نمی فهمم

کجای قطره های بی کسی زیباست ...

نمیفهمم چرا مردم نمی فهمند

که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد

کجای ذلتش زیباست...نمی فهمم ...

کجای اشک یک بابا

که سقفی از گل و آهن به زور چکمه باران

به روی همسر و پروانه های مرده اش آرام باریده

کجایش بوی عشق و عاشقی دارد ... نمی دانم ...

نمیدانم چرا مردم نمیدانند

که باران عشق تنها نیست

صدای ممتدش در امتداد رنج این دلها ست...کجای مرگ ما زیباست...نمیفهمم

بشنو از من کودک من

پیش چشم مرد فردا که باران هست زیبا از برای مردم زیبای بالا دست ...

و آن باران که عشق دارد فقط جاریست برای عاشقان مست

و باران من و تو درد و غم دارد خدا هم خوب میداند

که این عدل زمینی ، عدل کم دارد ...

موضوع انشاء:

سر سطر بنویس...!!

پسران کراک وتریاک، دختران شیشه و هرزگی...!!

مادران دق مرگی ...!! پدران سگ دوبرای نان

بنویس...!!

بابا نای نان دادن ندارد ، بابا کار ندارد...!!

بنویس: بابا سهمیه ای برای استخدام ندارد...!!

بنویس تلاش بی ثمر...!!

آن مرد با الگانس آمد ، آن مرد باتوم دارد...!!

باتوم درد دارد، درد من برای آن مرد حال دارد...!!

ببخشید، بنویس درد من برای آن مرد نان دارد...!!

صاحب خانه بابا را جواب کرد، حاج رحیم برای چندمین بار به حج میرود

بابا پول قبض آب ندارد...!!

در انتها بنویس : بابا دارد دارش را میسازد...!!

میدونـےبِــهــشـــت ڪُــجــاســت؟؟؟

یـــﮧ فضاـےِ چــنــد وجـــب בر چـــنـــد وجــــب!

بیـטּ بازوهاےِڪسےڪِﮧבوســتــش בاری...

 ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ

ﻋﺎﺷﻖ ﻧﯿﺴﺘﻢ

ﻓﻘﻂ ﮔﺎﻫﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ ،

ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ ...

ﭼﺸﻢ ﭘﺮ ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺸﻪ ...

ﻧﮕﺮﺍﻧﺸﻢ ﻣﯿﺸﻢ ...

ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ ﻧﯿﺴﺖ

ﻫﺴـــــــﺖ ؟؟

از يه جايي به بعد ...

وقتي کسي بهت مي گه دوست دارم

لبخند ميزني و ازش فاصله ميگيري

از يه جايي به بعد ...

هر روز دلت براي يه آغوش امن تنگ ميشه

اما ديگه به هيچ آغوشي فکر نمي کني

از يه جايي به بعد ...

حرفي واسه گفتن نداري

ساکت بودن رو به خيلي از حرفا ترجيح ميدي

و مي ري تو لاک خودت

از يه جايي به بعد ...

از اينکه دوسِت داشته باشن مي ترسي

جاي دوست داشته شدن ها

توي تن و فکر و قلبت مي سوزه

از يه جايي به بعد ...

فقط يه حس داري حس بي تفاوتي

نه از دوست داشتن ها خوشحال ميشي

و نه از دوست نداشتن ها ناراحت

از يه جايي به بعد...

توي هيجان انگيز ترين لحظه ها هم

فقط نگاه مي کنی.....!

مانسل بوسه های خیابانی. نسل خوابیدن بااس ام اس. نسل دردو دل با غریبه های مجازی. نسل جمله های کوروش و شریعتی. نسل ترس از نور ماشین پلیس. نسل من. نسل تو! یادمان باشد هنگامیکه به جهنم رفتیم بین عذاب هایمان مدام بگوییم یادش بخیر دنیای ما هم همین طور بود

دلم میخواد دعوا کنیم...
تو بگی !
من بگم !
تو صداتو ببری بالا !
من صدامو ببرم بالا !
تو داد بزنی
من داد بزنم !
تو بلندتر داد بزنی
من بلندتر داد بزنم
تو بلندتر داد بزنی و عصبانی شی
من بلندتر داد بزنم و با مشت بکوبم تو سینه ات !
تو دستامو بگیری
من باز داد بزنم ...
تو بگی بس کن !
من بغض کنم و باز داد بزنم ...!
تو بخوای آرومم کنی
من گریه کنم و سرمو تکون بدم و تقلا کنم و باز داد بزنم ...
تو دستامو ول کنی و محکم بغلم کنی ...
من صورتمو فشار بدم تو سینه تو با مشت بکوبم تو سینه تو باز گریه کنم...
تو نوازشم کنی...
من هق هق کنمو با مشت بکوبم تو سینه ات و باز گریه کنم...
تو بوسم کنی و دستامو بگیری و بگی دوستت دارم بسه دیگه ...!

تو نفهمیدی...

که برای داشتنت دلم را نه،

عشقم را نه،

رویاهایم را نه ...

برای داشتنت حسی را دادم که

بدون آن دیگر من، آن "من ِ " سابق نیستم ...

حالا یکی هستم مثل بقیه نه ... یکی مثل یخ، سرد

یکی مثل دیوار، بی روح ... یکی مثل خودم اما بی حس !

و این کــُــشنده است، اما نمی کــُـشد !

دلم مالِ  تو ،

عشقم مال ِ تو ،

رویاهایم را هم نمی خواهم

اما " من ِ " خودم را پس بده ...

با این من ِ الآن غریبه ام ،

این حس کـُـشنده است اما نمی کـُـشد !

تا به حال شده دوست داشتنت را قورت بدهی...لبخند بزنی...بی تفاوت باشی...؟شده دلتنگی بپیچد به دلت،راه نفست راببندد،خفه ات کند...هی دستت برود سمت گوشی...برش داری...نگاهش کنی... پرتش کنی.....برش داری...نگاهش کنی... پرتش کنی...؟شده یک آهنگ برایت شود روحِ یک لحظه...بشود خاطره...و هر چه تکرار شود دیوانه ترت کند...؟شده بروی همان خیابانی که با او رفته ای...چند مترجا را هی بالا و پایین کنی... اشک بریزی و...لذت ببری...همانقدر که آن روز لذت بردی...؟شده قسم بخوری دیگر کاری به کارش نداری...اما یکهو در یک لحظه گوشی موبایل را برداری،پیغامی تایپ کنی...انگشتت برود سمت کلمه send...منطقت بمیرد، قلبت تند تند بزند و...send کنی...؟شده تمام روز را در انتظار یک جواب،بیقرار باشی... نرسد این جواب... آخر گوشی را برداری واینطور بنویسی:"اشکالی نداره، اگه نمیخوای جواب بدی،نده... فقط میخواستم بدونم خوبی؟همین...موا ­­ظب خودت باش "شده باز جوابی نیاید...؟باز بشکنی...هزار بار دیگر هم بشکنی اما باز با دست و دلِ شکسته،دوستش داشته باشی...؟شده این همه عاشق باشی...؟!

من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم
چه شبها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم تو را دوست دارم
نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی
من ای حس مبهم تو را دوست دارم
سلامی صمیمی تر از غم ندیدم
به اندازه ی غم تو را دوست دارم
بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم تو را دوست دارم
جهان یك دهان شد هم آواز با ما
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم

شبیه چشمهای تو پر از گناه می شوم ***  میان ظلمت شب قبیله ماه می شوم

به آتش سکوت خود تو را مذاب می کنم ***  و شعله شعله ی تن تو را پناه می شوم

خدا,زمین,گناه,عشق,من وتو,ببین چطور *** به خاطر غرور تو زیاده خواه می شوم

هوا نمی رسد به خلوت زمین بدون تو *** نفس,نفس تو را کشیده ام که آه می شوم

هزارو یک شب گناه من تویی و باز من *** که شهرزاد قصه های شام گاه می شوم

در این قماربازی سیاه و روشن جهان *** فقط به خاطر رخ تو باز شاه می شوم

همیشه اقتدا به حضرت جنون نموده ام *** خیال کرده ای که با تو سر به راه می شوم!


شعر از نرگس کاظمی زاده

یه پنجره با یه قفس ، یه حنجره بی هم نفس
سهم من از بودن تو ، یه خاطرس همین و بس

تو این مثلث غریب ، ستاره ها رو خط زدم
دارم به آخر می رسم ، از اونور شب اومدم

یه شب که مثل مرثیه ، خیمه زده رو باورم
میخوام تو این سکوت تلخ ، صداتو از یاد ببرم

بزار که کوله بارم روشونه شب بزارم
باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم

داغ ترانه تو دلم ، شوق رسیدن تو تنم
تو حجم سرد این قفس ، منتظر پر زدنم

من از تبار غربتم ، از آرزو های محال
قصه ما تموم شده ، با یه علامت سوال

بزار کوله بارم روشونه شب بزارم
باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم

ايـטּْ تَـرانـﮧ آבَمو בيوونه میکُــنـــﮧ

روزگاريست همه عرض بدن ميخواهند ... همه از دوست فقط چشم و دهن ميخواهند ... ديو هستند ولي مثل پري مي‌پوشند ... گرگ‌هايي كه لباس پدري مي‌پوشند ... آنچه ديدند به مقياس نظر مي‌سنجند ... عشق‌ را همه با دور كمر مي‌سنجند ... خب طبيعي ست كه يك روزه به پايان برسد ... عشق‌هايي كه سر پيچ خيابان برسد...

من زنم
و به همان اندازه از هوا سهم دارم
که ریه های تو
درد آور است که من آزاد نباشم تا تو به گناه نیفتی
قوس های بدنم بیشتر از افکارم به چشمهایت می آیند
تاسف بار است
که باید لباسهایم را به میزان ایمان تو تنظیم کنم

در افسانه ها آمده روزي که خداوند جهان را آفريد فرشتگان مقرب را به بارگاه
خود فرا خواند و از آنها خواست تا براي پنهان کردن راز زندگي پيشنهاد بدهند∙
يکي از فرشتگان به پروردگار گفت:خداوندا آنرا در زير زمين مدفون کن∙
فرشته ديگري گفت آن را در زير درياها قرار بده∙
و سومي گفت راز زندگي را در کوهها قرار بده∙
ولي خداوند فرمود اگر من بخواهم به گفته هاي شما عمل کنم فقط تعداد
کمي از بندگانم قادر خواهند بود آن را بيابند در حالي که من مي خواهم راز
زندگي در دسترس همه بندگانم باشد∙
در اين هنگام يکي از فرشتگان گفت فهميدم کجاهي خداي مهربان راز
زندگي را در قلب بندگانت قرار بده زيرا هيچ کس به اين فکر نمي افتد که
براي پيدا کردن آن بايد به قلب و درون خودش نگاه کند∙
و خداوند اين فکر را پسنديد∙

بی خیال است. خیلی بی خیال.
همان کسی که تمام خیال من است......


 

راستی!
گناه تو رفتن نیست...
گناهت این است که حرف هایت بوی ماندن میداد...

وقتی خسته ام، وقتی کلافم، وقتی دلتنگم
بشقاب ها را نمی شکنم، شیشه ها را نمی شکنم، غرورم را نمی شکنم، دلت را نمی شکنم
در این دل تنگی ها زورم به تنها چیزی که میرسد، این بغض لعنتی است... که میشکنم

لب جاده می ایستم
و به دوردست ها نگاه میکنم
شاید,
فقط شاید
دلش تنگ شد
و
برگشت..

عجب دنیای عجیبیست!
رفتن و ماندن من به یک نقطه بند بود
زمانی که گفتی”برو”
چقدر عاشقانه می شد، اگر نقطه اش بالا بود...

دوست میدارمش...

اما...

گفتم و گفت " مرسی "

بار دیگر گفت به این دلیل و آن دلیل نمیگوید چون نمیخواهد وابسته شوم
دفعه بعد گفت لیاقتم بیشتر از این حرفاست...
هر چه گفتم پاسخی داد جز:
" من هم دوستت دارم "

مهربانم!
هیچگاه باور نکن که نبودنت را باور کنم!
هیچگاه باور نکن به نبودنت عادت کنم!
شاید به اجبار زمانه نبودنت را تحمل کنم!
اما اینکه نباشی... نه! نه! نه!